وداع رستم قاسمی وزیر پیشین مسکن با کابینه دولت ابراهیم رئیسی درحالی صورت گرفت که بسیاری او را مقصر روی کاغذ ماندن وعدههای انتخاباتی رئیسجمهور میدانستند.
به گزارش خبر24، وداع رستم قاسمی وزیر پیشین مسکن با کابینه دولت ابراهیم رئیسی درحالی صورت گرفت که بسیاری او را مقصر روی کاغذ ماندن وعدههای انتخاباتی رئیسجمهور میدانستند.
سید ابراهیم رئیسی در انتخابات ۱۴۰۰ وعده داده بود هر سال یک میلیون واحد مسکونی بسازد. اقدامی که نه فقط میتوانست نرخ مسکن و اجارهبها را کاهش دهد، که سهم مهمی در اشتغالزایی داشت، چراکه بسیاری، صنعت ساخت و ساز مسکن را پیشران اقتصاد ایران میدانند.
اهمیت این وعده وقتی بیشتر خود را به نمایش میگذارد که بدانیم اخیرا یک استاد دانشگاه بیان کرده است، مردم ایران برای تامین هزینههای مسکن از سهم خورد و خوراکشان کم میکنند!
با همه اینها، پس از یکسال، نه فقط وعده ساخت مسکن عملیاتی نشد، بلکه رستم قاسمی در به نتیجه رساندن نهضت ملی مسکن و پروژهای که در دولت حسن روحانی آغاز شده بود نیز ناکام ماند.
نتیجه این ناکامی آن بود که به گفته علیرضا زاکانی شهردار تهران، یک شهروند تهرانی برای خرید خانه باید بهطور میانگین ۶۷سال در انتظار بماند!
در کنار این نرخ بالای انتظار که عامل تشدید ناامیدی است، متوسط نرخ مسکن نیز روز به روز در حال افزایش است، بهطوری که اکنون در تهران بهای هر متر مربع واحد مسکونی بهطور متوسط به ۴۷میلیون تومان رسیده است!
به این ترتیب رستم قاسمی که ۲۵درصد از زمان دولت برای مدیریت این شرایط را هدر داده، از کابینه جدا شده و جای خود را به گزینهای میدهد که مدتهاست منتظر ورود به کابینه رئیسی است.
بذرپاش که از چهرههای جوان معرفی شده در دولت محمود احمدینژاد است، درحالی رایزنی با نمایندگان برای اخذ رای اعتماد را آغاز کرده که میداند وزارتخانهای که برای تصاحب آن خیز برداشته، با چالشهای بسیاری روبروست.
در حوره حمل و نقل هوایی و توسعه فرودگاهی، تحریمها اجازه سرمایهگذاری را نمیدهد. در امر توسعه محورهای جادهای، بحران نقدینگی، پیمانکاران را منفعل کرده و در حوزه ساخت مسکن نیز تورم شدید مصالح ساختمانی، ایدههای نهضت مسکن مهر را با بحران مواجه ساخته است.
نتیجه چنین وضعیتی، انباشت مطالبات بر زمین مانده و رشد تقاضای فزاینده است که کار وزیر آینده را با مشکل روبرو میکند.
اگر بذرپاش بتواند برخلاف قاسمی اجماعی در دولت و مجلس برای حمایت از بازار مسکن و تامین بودجههای لازم برای تحولآفرینی در این حوزه ایجاد کند، شاید امیدی به بهبود شرایط موجود بهوجود بیاید، در غیر اینصورت، در بر همان پاشنهای خواهد چرخید که در یک سال و نیم گذشته چرخیده است.