آل‌کثیر: ثابت کردم مهره سوخته نیستم

 

وی افزود: بعد از اینکه پایم بهتر شد به تهران بازگشتم و این روند را ادامه دادم تا سلامتی‌ام را بدست آوردم و انتهای این فراز و نشیب‌ها با قهرمانی همراه بود.حتی در شهر خودم ورزشگاه نبود و در آن قفل بود. از حراست خواهش می‌کردم بگذارد کنار زمین تمرین کنم. حتی یکی از فوتبالیست‌ها گفت من مهره سوخته‌ام اما انگیزه شد تا ثابت کنم عیسی مهره سوخته نیست. استثتا بودم که این اتفاق برایم رخ داد.

 

مهاجم تیم فوتبال پرسپولیس گفت: یک‌بار حالم بد شد که دکتر گفت کرونا دارم اما به خاطر فشار تمرینات این اتفاق رخ داد.

 

آل کثیر در مورد تعویقش در عمل گفت: رباط صلیبی‌ام پاره بود اما می‌دیدم می‌توانم کار کنم. باشگاه به فکر سلامتی من بود و ممکن بود مینیسک پاره شود. هدفم کمک کردن به تیم بود نه خودخواهی. وقتی می‌دیدم شرایط خوب نیست حاضر بودن از سلامتی خودم بگذرم تا به تیم کمک کنم.

 

وی گفت: به عبدالله ویسی تبریک می‌گویم که صنعت نفت را نگه داشت. دوست داشتم این خوشحالی آنها برای کسب سهمیه باشد نه بقا. در شان این تیم نیست که برای بقا بجنگد. آنجا سکوی پرتاب من بود. ما آن سال بدون دریافت یک ریال تا نیم فصل تیم را با اسکوچیچ به سوم جدول رساندیم.

 

مهاجم تیم فوتبال پرسپولیس گفت: قرارداد جدیدم را نیم فصل بستم. اوایل حضورم سخت بود چون یکسال دور از میادین بودم. باید از نظر ذهنی و بدنی آماده بودم و همه انتظار داشتند آن بازیکنی‌ باشم که در لیگ قهرمانان بودم. هواداران انتظار داشتند. انتظاری که از من بود خیلی بالا بود چون جای خالی لوکادیا باید پر می‌شد و انتظارات سمت من می‌آمد.باید اعتماد کادر فنی را جلب می‌کردم و خدا را شکر این کار را انجام دادم.

 

وی ادامه داد: بعد آن بازی با سپاهان که باختیم جمع شدیم و قول دادیم که تمرکزمان روی کار خودمان باشد که مسابقاتمان را ببریم. زمانی که تمرین ساعت چهار بود بازیکنان از ساعت ۲ می‌آمدند و وزنه می‌زندند و از وقت تفریحشان می‌گذشتند. تا بعد از قهرمانی این موضوع تکرار شد. وقتی تلاش کنید مزد زحمات را می‌گیرید.