سردار نقدی در یادداشتی با بیان اینکه مردم فلسطین در واقع در این دو ماه با آمریکا جنگیده، تاکید کرد: اینک باید خود را برای دنیای جدیدی بدون اسرائیل و قلدری آمریکا آماده کنیم.

تمدن‌پژوهان می‌دانند و تاریخ‌نگاران تمدن به درستی نوشته‌اند هر تمدنی که در زمانه خود سرآمد بوده، دستی در صنعت کاغذ و چاپ و نشر داشته است. ما نیز که به تمدن نوین اسلامی می‌اندیشیم، نمی‌توانیم از این حوزه مبنایی و زیرساختی غفلت کنیم.

امام راحل در سال ۶۷، یکى از ارکان بسیج را در ایجاد نمونه‌هایى از هسته‌هاى مقاومت در جغرافیاى جهان دانسته و بر این اساس، استراتژى امنیت ‏ساز آینده انقلاب اسلامى و شیوه‏ کنش سیاسى امنیتى کشورهاى اسلامى را بنا نهادند.

ماجرای اوکراین شاید با فروختن زلنسکی یا بخشی از خاک اوکراین حل شود، اما بحران فلسطین، استخوان‌ گیر کرده در گلو است. غرب باید بین بد و بدتر انتخاب کند.

زهرای ما(س) می‌دانست که اگر مردم از ولایت علی(ع) دور شوند بی‌تردید به پذیرش ولایت حاکمان جور، مجبور می‌شوند.

‌این روز‌ها نباید به بهبود کیفیت هوای کلانشهر‌های کشور امیدوار بود، زیرا مدیران اراده‌ای برای کاهش آلودگی‌هوا ندارند و آن‌ها سال‌هاست که مدیریت آلودگی هوای تهران را به باد و باران سپرده‌اند.

اگر بگوییم که این بیداری و ابتکار عمل فلسطینی که در جنگ اخیر خود را نشان داد، بهترین دلیل برای «پیروزی مردم فلسطین» است، سخن به گزافه نگفته‌ایم.

جهاد تبیین هم جانبازی و شهادت دارد و این‌گونه نیست که جهاد تبیین یک عملیات راحت و بی‌دردسر باشد که فقط با یک اراده و تصمیم کلید بخورد و تمام.

تعجب نکنید اگر در سال‌های بعد بی‌بی‌سی در لندن هیئت برگزار کرد. عاقبت نفاق است دیگر!

امثال عبدی اگر صداقت و شرافت داشتند باید بر اساس اعتراف قبلی خود، اکنون از دولت رئیسی قدرشناسی می کردند که لا اقل بخشی از میراث خسارت‌بار روحانی را مهار کرده و در مصاف جدی با بقیه آن میراث هستند.

غلبه دشمن در جنگ روایت‌ها آنجا شکل می‌گیرد که اهل خرد و علما و خواص سکوت کنند. اینجاست که در مارپیچ سکوت خواص، اوباش بپا می‌خیزند و تلقی قدرت و تسلط برای جبهه باطل می‌سازند.

امپراطوری رسانه‌ای غرب با تبلیغات دروغین این‌گونه القاء کرده که سوئدی‌ها مردمانی صلح‌جو و آرام و بافرهنگ هستند و به شدت به حقوق بشر پایبند می‌باشند؛ به نظر شما این توصیف‌ها منطبق بر واقعیت است؟!

واقعیت اینست که ریشه هنجارشنکنی های اخیر در میان بخشی از جامعه هنرمند و ورزشکار دلائل متنوع دارد و نباید با همه یکسان برخورد کرد.

نمی‌خواهیم و بایسته هم نیست که «‌کلیات‌ابوالبقاء» ببافیم! از این روی در آغاز به سراغ نقطه پایان می‌رویم و آن این‌که، لایحه موسوم به «‌حمایت از عفاف و حجاب‌» برخلاف نامی که بر آن نهاده‌اند، نه فقط حمایت از عفاف و حجاب نیست، بلکه در صورت تصویب، گسترش بی‌حجابی را نیز به دنبال خواهد داشت.

وقتی نگاهی به اظهارات بسیاری از مقامات ارشد کشور می‌اندازیم، متوجه می‌شویم که بسیاری از آنها در این باره اظهار نظر خاصی نکردند ولی رهبری در بالاترین سطح سخنرانی‌های علنی خودشان به این موضوع پرداخته‌اند.

یک جریان سیاسی خاص که دهه اول انقلاب پرچمدار مبارزه با غرب بود در سه دهه اخیر با چرخش ۱۸۰ درجه‌ای، آنچنان دلباخته ارتباط با غرب شده ‌ که سیاست خارجی کشور را بدلیل تعامل با کشورهای آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا، مورد نقد و حتی حمله قرار می دهد!

شگفتانه شادپیمایی عید غدیر در سال 1402 خودانگیختگی یک ملت بزرگ برای برپایی پرچم امامت و بازخوانی و بازتولید آموزه‌های وحیانی در هزاره سوم میلادی است. این پیامی است که بیش از هر زمان بشریت محتاج معنویت،‌ به آن نیاز دارد.

این خطاست که برخی سکولارها فکر می کنند که دولت اسلامی «منسک‌سازی» می‌کند تا فرآیند «ملت‌سازی» را با آن پیش ببرد‌. این مسیرها در حرکت نظام دینی «اصالت» دارد و «اعتباری» نیست و فارغ از مدرنیزاسیون، این از وظایف حکومت دینی است که اجتماعات بزرگ دینی را «تسهیل» و «بسترسازی» کند تا دینداری در جامعه جذاب شود.

اساسا هدف تحریم‌های فلج‌کننده «آن‌ها» این بود که در مردم ایجاد «درد» کنند تا آن‌ها از حکومت جدا شوند. می‌دانند تا زمانی که این پیوند وجود دارد نه حمله صدام و اسرائیل موفق خواهد شد، نه تجزیه طلبی کومله و پژاک و...

عبدالحمید نقش مهره و پادو را در افکار عمومی دارد و اساسا نباید کارکرد ضدامنیتی آشکاری مثل جیش‌العدل داشته باشد و به همین دلیل مشاهده می‌شود اولین نفری است که این حادثه را محکوم می‌کند!